Review: The Chant

Ontwikkelaar: Brass Token

Uitgever: Plaion, Prime Matter

Platformen: PC, PS5

Genre: Horror

Releasedatum: 3 november 2022

Adviesprijs: € 39,99

Horrorgames zitten erg in de lift de laatste jaren. Dat komt mede door de sterke horrorreeks The Dark Pictures Anthology - waar binnenkort weer eentje van verschijnt - en de horrorgame The Quarry van 2K Games. Ook Brass Token doet een poging om zijn graantje mee te pikken van het horrorgenre, met The Chant. Een game die zich afspeelt op een eiland, ten midden een sekte.

De game licht vrijwel meteen een tipje van de sluier op middels een proloog die je niet spaart en onmiddellijk voor een ongemakkelijk en opgejaagde sfeer zorgt. Het is een voorbode voor wat komt, blijkt later, maar vooral is het meteen een sterke manier om ons als gamer in het verhaal te betrekken en ons nieuwsgierig te maken. Jammer genoeg breekt de game met dat spannende tempo wanneer we met de echte protagoniste, Jess, aan de slag gaan, die door Kim uitgenodigd wordt op een retraite op een eiland. Die wandeling daarnaartoe is een soortement tutorial, maar die is vrij saai en duurt te lang. Ook op de commune zelf is het initieel vrij traag, tot er met de groep een soort van gebed wordt opgezegd.

Het verhaal dat daar op volgt is erg interessant en weet je doorheen de game te boeien. De historie van de commune en het eiland is gestoord en de psychedelische trip waar iedereen aan deelneemt is van de pot gerukt. Het zorgt wel voor goede gameplay. Waar de game initieel en voor een groot stuk gameplay heeft zoals The Dark Pictures en The Quarry, waar je de omgeving verkent, items vindt en stukken tekst leest, heeft het ook leuke features die je nog niet gezien hebt. Tijdens het spelen moet je immers drie meters in de gaten houden: verstand, hart en geest. Wanneer je personage angstig is, kan ze haar verstand verliezen en moet je rust zoeken, mediteren of je verstoppen. Een verloren verstand doet je health verliezen en soms moet dat, want je moét soms vechten.

Dat vechten is redelijk beperkt. Er zijn dingetjes zoals salie die je in brand steekt en monsters mee verslaat, maar de Bestiary-pagina's tonen je de weg daar wel in. Belangrijk wel is dat de drie parameters de gameplay niet vertragen of negatief beïnvloeden. Je moet er niet tevéél op letten, maar tegelijk heeft het wel een invloed. Ook in het donker lopen kan je personage angstig maken, of de mist in verschillende kleuren waar je elk een prisma voor hebt, kan je een opgejaagd gevoel geven. Dat opgejaagd gevoel, dat heb je wel vaak, en is indicatief voor de enge sfeer die ontwikkelaar Brass Token weet op poten te zetten. Je speelt wel met een benauwd gevoel en wanneer je meerdere vijanden het hoofd moet bieden, kan het er erg om spannen.

Al moet het gezegd worden dat er ook heel simplistische mechanieken in zitten. Gewoon een deur toedoen is genoeg om monsters te ontlopen. Ze hebben twee handen, maar een deur opendoen of inbeuken zit er niet in. Ook een duwtje is soms genoeg. Desondanks is het wel een geslaagde horrorgame qua sfeer, zeker omdat het dit doet zonder enige jump scares. Het is eigenlijk een psychologische thriller die dat met succes overbrengt, en ook wel leuk ontworpen is. De sfeer druipt van de psychedelische momentjes en het level design is vrij gevarieerd. Enkel puur technisch is het grafisch geen topper. De character models ogen soms wat hoekig en zijn niet enorm gedetailleerd, en hetzelfde kan gezegd worden van de omgevingen. Het ziet er op dat vlak zeker niet altijd uit als een PS5-game. Maar laat je dat niet tegenhouden: The Chant is een trip.

Laat je gerust in het verhaal van de sekte zuigen, want het is een psychedelische trip die een interessante game oplevert met een verhaal dat blijft boeien. Visueel technisch geen topper, maar op alle andere vlakken is The Chant gewoon een goeie psychologische horrorgame geworden.

8/10

© Game4Me