Ontwikkelaar: Gearbox Software Uitgever: 2K Games
Platformen: PC, PS4, Xbox One Genre: Shooter Releasedatum: 13 september 2019 Adviesprijs: € 59,99
Je denkt wel eens 'we worden oud'. En als je naar de releasedatum van de allereerste Borderlands-game kijkt, heb je dat gevoel zeker .De game verscheen al tien jaar geleden en sindsdien kwam er een sequel, een prequel en een Telltale Game Series spin-off die enorm in de smaak viel. Maar de main-series ligt alweer vijf jaar achter ons, en nu is er gelukkig de derde Borderlands-game om onze kluis-zoekende honger te stillen.
Handsome Jack is dood, Hyperion is er aan voor de moeite en na een aantal jaar is er een nieuwe dreiging Pandora binnen geslopen: COV. Children of the Vault. Een ware cult gevormd door de Calypso-tweeling. Een samenraapsel van verschillende schurkenfacties en ze zijn op zoek naar andere 'Vaults', waaronder The Great Vault. Wij zijn vers gerekruteerde Vault Hunters - we kiezen alweer uit vier heel uiteenlopende personages - en gaan de strijd aan met de Children of the Vault. Dat verhaal weet wel te boeien. Het is een cool verhaal met coole personages en dankzij degene die ons rekruteert voor de verzetsgroep Crimson Raiders is er een sterke link met de eerste game. Lillith is namelijk het bekende gezicht dat ons het verhaal uit de doeken doet.
Een goed geschreven verhaal dus en linken met de eerste game, want naast Lillith is ook Claptrap terug. Als je hem beu was: pech! Want je gaat er weer heel wat van zien. Hij is één van de eerste om je te verwelkomen, op weg te zetten, een nevenmissie te geven en je te bestoken met flauwe humor. Want dat is toch ook sinds dag één een belangrijk gegeven geweest in de reeks: humor. Die humor is ruimschoots aanwezig. Zowel in dialogen, referenties als missies. Eén van de eerste bounty's die we moesten vervullen had als secundair objectief om het doelwit in de kont te schieten. Hij kwam aanzetten met een immens schild, en als we begonnen te schieten, twerkte hij tussendoor. Absurde humor dus, hier en daar misschien te plat, maar overall hoe we Borderlands kennen.
Om maar te zeggen: het verhaal en de sfeer zitten heel erg goed, en dan zijn we nog niet eens begonnen over de combat. Afhankelijk van welke van de vier Vault Hunter je kiest - wij gingen voor de kolos FL4K, de dierenfluisteraar - heeft je personages andere sterktes en dingen die je kan verbeteren. Dat wordt vergezeld van een uitgebreide skill tree met onder meer Action Skills. Heel erg cool allemaal en de moeite om de tijd te nemen om heel wat nevenmissies te doen om experience te verzamelen en zo je skill tree uit te breiden. De nevenmissies zijn wel niet altijd erg leuk of gevarieerd. Het zijn 'Go and Fetch'-missies zoals onderdelen verzamelen voor Claptrap. Daar had men wel wat meer mee kunnen doen, maar je kan het evengoed allemaal negeren en puur gaan voor de vehaalervaring.
En dan ga je haast niets anders doen dan knallen, knallen, knallen en nog eens... knallen. Want exuberante wapens in exuberante aantallen is het brood en boter van de Borderlands-franchise. De combat is met twee woorden 'Freaking Cool'. Hordes vijanden uit de weg maaien terwijl je granaten gooit - die ook nog eens in verschillende varianten komen - onderweg heel wat nieuwe wapens oppikt en loot alsof het een lieve lust is. Want Borderlands 3 is natuurlijk een loot-shooter waarin je wapens van common tot legendary kunt scoren. Je gaat nog huilen wanneer je epische geweren moet laten liggen omdat je geen afscheid kunt nemen van wapens die zo lekker schieten. De combat is retecool, en ook de combat in voertuigen mag er zijn. Alleen rijden de voertuigen niet super vlot, omdat je moet rijden met linkerstick en sturen met rechterstick .Dat voelt niet zo goed aan. Je went er wel aan, en misschien is het wat muggenziften, maar hey, de game is niet perfect.
Maar waar de combat in de open-wereld indrukwekkend, gevarieerd en gewoonweg enorm fun is, schort het een beetje op vlak van boss fights. En eerlijk? Dat is een beetje het probleem van de hele Borderlands-reeks. Goed, boss fights moeten moeilijker zijn dan een doorsnee gevecht, maar zelfs in een co-op game moet je het alleen toch wel aankunnen. Maar als je alleen speelt ga je afzien. Frustreren, de controller gooien, de game afzetten en een paar dagen later opnieuw proberen. Het lukt uiteindelijk wel, maar je hebt er zoveel tijd voor nodig... zelfs in co-op ga je het opvallend extreem moeilijk hebben. Boss fights mogen moeilijker zijn, maar uitgebalanceerd is het niet.
Geen perfecte game dus, maar wel een een heel coole én mooie game. De stijl van Borderlands keert ook terug voor de derde game en werkt nog steeds. Actievolle momenten spatten van het scherm en omdat je naast Pandora ook nog heel wat andere locaties bezoekt,ga je ook daar je handen vol hebben en heb je visuele afwisseling tegenover de woestenij van Pandora. Het is allemaal mooi ontworpen en de stijl werkt wel, maar technisch heb je het gevoel dat de graphics niet echt geëvolueerd zijn tegenover de tweede game. Al was die game toen al mooi, textures hadden misschien scherper gekund. Voor het overige is het technisch hier en daar rommelig, met hier en daar wat frame drops, vooral wanneer de game laadt, of je een fast travel punt gebruikt maar dat is niets wat een patch niet kan oplossen.
De derde Borderlands-game van de hoofdfranchise is weer een knaller van formaat. Een goed verhaal, sterke combat en pure fun zorgen voor urenlang vertier. Een must-have voor wie lekker wil knallen en bijwijlen goed wil lachen.
8,5/10
© Game4Me