Ontwikkelaar: Massive Entertainment, Ubisoft Reflections Uitgever: Ubisoft Platformen: PC, PS4, Xbox One Genre: Shooter Releasedatum: 15 maart 2018 Adviesprijs: € 59,95
In The Divison 2 trekken we naar het post-apocalyptische Washington DC, een stad op de afgrond. De wetteloosheid heerst over de straten en als lid van The Division, een elite groep burgerstrijders, maak je samen met je collega agents deel uit van de laatste verdedigingslijn. In een 1:1 realistisch nagemaakte hoofdstad met herkenbare landmarks en verlaten straten waar de natuur het heft in handen genomen heeft, strijd je voor het lot van de mensheid. Let's make America great again!
The Division 2 lijkt op het eerste gezicht verder te breien op de successen van zijn voorganger. Een stabiele en lonende 3e persoons looter-shooter waar het optimaliseren van je eigen speelstijl én de daarbij horende loadout voorop staat. Of je nu heel persoonlijk wilt worden en je shotgun in de navel van je tegenstander wilt proppen of dat je liever van een afstand je marksman-kwaliteiten in de verf wilt zetten, The Division 2 nodigt je uit om je character continu te ontwikkelen en te verbeteren. Het leuke van dit alles is dat deze sequel hier zelfs in slaagt zonder een saai gevoel van verplicht gegrind over ons af te roepen. Neem hierbij ook nog eens dat wanneer je beslist om in een later stadia actief in te zetten op co-op gameplay, het best mogelijk is dat je met je solo-loadout niets in de pap te brokken hebt.
Hier is het verstandig om samen met je teammates jullie loadouts op elkaar af te stemmen om de zwaarste vijanden in de endgame om te leggen. Geen simpele opdracht, maar ook hier helpen de developers je een handje, je kan verschillende sets op voorhand samenstellen waartussen je in-game razend snel kunt wisselen zonder dat je een half uur in je menu's zit te scrollen terwijl je teammates hun tenen zitten te tellen. Het lijkt zo simpel, maar de manier waarop The Divsion 2 dit brengt, moet wel haast zweetdruppels op het voorhoofd van andere game developers toveren want helaas blijkt dit voor veel games, hedendaags op de markt, nog altijd een niet te ronden klip.
Ons speelterrein voor deze sequel is opgedeeld in 11 verschillende PvE-zones die je gaandeweg vrijspeelt wanneer stijgt in level. Dwaal je al dan niet gewild te vroeg af naar een andere zone dan kom je er heel snel achter dat dit misschien niet het allerbeste idee was want voordat je het beseft lig je met je snuit naar beneden op de straten van Washington DC. Het progressief vrijspelen van de zones is aan te raden en voelt in de eerste plaats ook zeer belonend en voldoenend aan. De verschillende zones verschillen uiteraard van omgeving maar zijn qua structuur identiek opgebouwd. Safe houses, strongholds, control points en SHD-cashes behoren tot het standaardpakket en vormen met tal van weerkerende events een meer dan volle omgeving waar je gerust enkele uren kan free roamen zonder je te moeten vervelen.
Het beste bewijs hiervan is dat je denkt aan stoppen, het is namelijk al een gat in de nacht, maar je gaat nog even snel een gebied verkennen voor de komende 5 minuten. Je schakelt de verschillende uitermate knap weergegeven straten en steegjes aan elkaar, de ene lootbox leidt je naadloos naar de andere en voor je het goed en wel beseft monden deze 5 minuten uit in een spelfestijn van een uur. Het is lang geleden dat een game ons tijdsgevoel zo heeft doen vervormen, heerlijk beangstigend!
The Division 2 heeft op verschillende gebieden geleerd van zijn voorganger. Niet alleen heeft 'je arena' een serieuze upgrade gekregen en voelt deze nu veel (sfeer)voller aan, ook de gameplay voelt gelikter aan. Je zal nog altijd van cover naar cover bewegen terwijl je met je rug tegen een pilaar of wegversperring plakt, maar het gaat allemaal net iets vlotter. Neem hierbij het enorme arsenaal dat je ter beschikking gesteld wordt waarin de wapens ondermeer verschillen aan de hand van impact, fire rate, recoil en geluid en ondanks de kleine verschillen zal je merken dat een bepaald wapen je net iets beter ligt dan het andere. Verbeterpunten vonden we vooral bij de 'boss fights' als je deze al zo mag noemen. In de meeste gevallen bestaat een boss uit niets meer of minder dan een extra stevig harnas. We hadden graag meer creativiteit gezien en boss fights die je echt uitdagen om je tactics aan te passen aan de badass die tegenover je staat, helaas is de variatie hier dun gezaaid. De 'gewone' tegenstanders daarentegen lijken wel een stukje slimmer geworden te zijn dan in zijn voorganger. Het is een kwestie van je flanken continu te bewaken want voor je het weet wordt je lek geschoten in je flank terwijl je lekker 'veilig' achter cover zit te hurken.
We hebben ons ook nog even kort in de Dark Zones gewaagd, dit maal zijn er 3 verschillende zones waarin je werkelijk niemand kan vertrouwen. Het principe is onveranderd: je vecht in de eerste plaats nog altijd tegen NPC's op zoek naar high-end loot in deze uiterst vijandige zone. Helaas is alles in de Dark Zone besmet en dan je deze via een extraction te 'ontsmetten'. Aangezien er ook andere spelers in de Dark Zone ronddwalen én ze kunnen zien dat je loot bij je draagt, maakt het natuurlijk extra spannend. Of ze doen met je mee en samen kan je een heel nest clearen om je vervolgens aan een extraction te wagen of ze gaan meteen de strijd met je aan. Even aftasten, maar toch maar op veilig spelen is de boodschap. Want ook in afwachting van de extraction durft een agent wel eens van gedacht te veranderen … Een minuut geleden was het nog je 'brother in arms' en plots sta je met getrokken wapens tegenover terwijl je kostbare loot aan een koord hangt te bengelen. De spanning zal in The Division 2 wel vooral van de extraction en het grimmige sfeertje errond hangen want helaas is de loot niet gelijkwaardig aan heel het helse gebeuren errond. Geniet daarom in de eerste plaats van de sfeer die er in de Dark Zones gecrëeed wordt en focus je niet te hard op de kwaliteit van je loot want enorme vreugdesprongen zal je er helaas niet meteen door maken.
The Division 2 is een parel van een sequel en uitermate verslavend door de continu progressie die de game te bieden heeft zonder zijn vingers te branden aan hersenloos gegrind. De sterke punten van zijn voorganger werden meegenomen en naar een hoger niveau getild, terwijl de werkpunten serieus onder handen werden genomen. Dit levert een prachtige third-person looter-shooter op die je ongetwijfeld dieper dan gepland de nacht zal insturen. Maar die duffe kop en kleine oogjes nemen we er met alle plezier bij!
8,5/10
© Game4Me