Review: Slime Rancher

Ontwikkelaar: Monomi Park Uitgever: Mindscape

Platformen: PS4, PC, Xbox One Genre: Avontuur

Releasedatum: 3 september 2018 Adviesprijs: € 19,99

De maanden na de zomer staan constant garant voor grote release waarvan de ene al spectaculairder is dan de andere en waar het geweld ons om de oren slaat. Maar soms willen gamers eens iets rustig. Farming Simulator bijvoorbeeld. Of Slime Rancher. Slime Rancher? Slijmpjes als vee houden? Jep, dat is zowat de opzet van Monomi Park zijn game. Vorig jaar op PC, nu een fysieke release!

Slime Rancher is dus een game waarin je druppels slijm - die er eerder uitzien als druppels gelei of cartoonversies van een waterdruppel - als vee moet houden. Het equivalent van koeien en schapen in Farming Simulator. Daar is een publiek voor, want die games verkopen wonderbaarlijk goed, maar kan het los van de grootte van de doelgroep ook indruk maken? Het is in elk geval een heel erg kleurrijke game waarin we als een personage in first-person door een grote wereld navigeren met verschillende gebieden die elk verschillende soorten 'slimes' herbergen. En die hebben allemaal specifieke noden om ze in leven te houden en te verzorgen.

Het is daar dat Slime Rancher het interessant probeert te houden. Want er is écht pluim- en ander vee en zelfs gewassen. Je moet het allemaal kweken om verschillende slimes te voeden. Je moet de boel dus wel goed managen om alles netjes in balans te houden, alleen kan het echt wel repetitief worden. Want het stramien van de game is duidelijk. Slimes vangen, onderhouden en overleven. Een rustige game zonder verrassingen, en weinig diepgang. Een game die gemaakt is voor een jong publiek, maar het iets oudere publiek misschien een rustige verpozing kan geven tussen al het actiegeweld door.

Maar hebben we zo'n game nodig? Misschien niet. Want er zijn rustgevende games die echt wel uitgebreider en minder nonsensicaal zijn. Bovendien heeft de game weinig doel. Als in: geen verhaal. Nu ja, dat is niet helemaal waar want Beatrix LeBeau maakt wel een verhaaltje mee via notities en andere documenten die we vinden in de game. Dan kan de game haast ingedeeld worden in het genre van walking simulators. Niet geheel onterecht, want het heeft hetzelfde, slome tempo. Maar voegen die notities en andere verhalende elementen iets toe? Nee, eigenlijk niet. Het is niet bijster interessant en het leidt ons niet af van de opdracht voorhanden.

En dan heb je met Slime Rancher een game die duidelijk gericht is op een kinderpubliek, maar daar misschien toch niet helemaal in slaagt Want ook de jeugd, zelfs heel jonge kinderen, willen wel wat meer prikkels dan dit. En dan is slimes vangen en onderhouden toch een beetje te beperkt. Al is de game op zich niet slecht gemaakt. Het idee is in zijn kern tof, en grafisch is het kleurrijk en heeft het mooi ontworpen werelden die je rustig vrij kan spelen door sleutels te zoeken. Maar het is niet genoeg gediversifieerd om lang de aandacht op te eisen van de speler en dat is dan toch een beetje jammer van de twintig euro die de game kost.

Slime Rancher is een tussendoortje dat je tot rust kan laten komen en niet al te veel eist van de gamer. Het doelpubliek is duidelijk, maar ook voor dat publiek heeft de game misschien iets te weinig om het lijf. Maar leuk gemaakt en kleurrijk is het wel en hier en daar een uurtje spelen kan ontspannend werken. Oppikken wanneer er een sale is dan maar?

6/10

© Game4Me

#Mindscape #MonomiPark #SlimeRancher