Ontwikkelaar: Ubisoft Quebec Uitgever: Ubisoft
Platformen: PC, PS4, Xbox One Genre: Actie, RPG
Releasedatum: 5 oktober 2018 Adviesprijs: €59,99
Géén langere break deze keer! Amper een jaar na de release van Assassin's Creed Origins ontsnappen we de zandbak van Egypte en mogen we ons storten in een gloednieuw avontuur in Assassin's Creed Odyssey. Het Oude Griekenland als podium van de Peloponnesische Oorlog tussen Athene en Sparta? De mogelijkheden zijn groot. Maar maakt het dat ook een grote game?
Assassin's Creed Origins was een kantelpunt in de Assassins Creed-franchise. Na een break van enkele jaren kwam Ubisoft met een nieuw concept rond de game. Geen volbloed actie-game, maar doorspekt met RPG-elementen, wapens met RPG-klasseringen en een skill tree. Die ommezwaai wordt voortgezet in Assassin's Creed Odyssey én uitgebreid. Ten eerste al met de keuze van je speelbaar personage. Ofwel met Alexios, ofwel met zijn zus Kassandra. Het spreekt vanzelf dat beide personages een licht andere speelervaring zullen aanbieden en elk een lichtjes ander motief hebben om hun familie te verenigen of zicht te wreken. Maar grotendeels gaat het om hetzelfde verhaal. Al kan dat verhaal meer dan ooit gestuurd worden in verschillende richtingen, inclusief verschillende eindes.
Maak je eigen verhaal
Want in deze iteratie binnen de reeks zullen we veel dialoogopties hebben. Dat zien we wel meer in games, maar voor het eerst in de Assassin's Creed-reeks gaan je antwoorden gevolgen hebben en je andere dingen laten beleven dan dat je een ander antwoord had gekozen. Het RPG-gedeelte wordt dus nog meer dan in Origins uitgediept en wat ons betreft is het een erg sterke keuze van het ontwikkelteam. De angst om een repetitieve game die teveel leek op Origins - ook al omdat het kleurgebruik en de setting niet zo verschillend was - sloop er in, maar die blijkt ongegrond. Uiteraard delen Origins en Odyssey onmiskenbaar veel elementen, maar er werden genoeg nieuwe zaken geïmplementeerd om de games heel verschillend te houden. De dialoogopties en de bijkomende herspeelbaarheid omdat andere verhaallijnen opengaan zijn daar één van, factie-oorlogen zijn daar een ander van.
De open-wereld van Odyssey is immers weer enorm uitgebreid en komt schitterend over. Het landschap is bezaaid met historische plekken, klassieke beelden, maar vooral met kampen en strijd. Zo zijn er in verscheidene regio's factie-oorlogen tussen Sparta en Athene, waar wij als speler een rol in kunnen spelen. Athene hun macht over een gebied gaat slinken wanneer we manschappen uitschakelen, oorlogsbuit stelen of voorraden vernietigen. Zo verzwakken we de positie van de baas van dat gebied en gaan we hem kunnen verslaan om het gebied te veroveren. Nu, dat is op zich niet revolutionair, maar het is wél een enorm sterke manier om de gameplay in Assassins Creed door mekaar te schudden en met bepaalde sleuren van de franchise te breken. Nu, niet alles is een geniale zet. Zo hebben we ook opnieuw de boten en de strijd op zee die zijn herintrede maken. Persoonlijk zijn we er nooit grote fan van geweest.Toch heeft Ubisoft ook hier manieren proberen te vinden om dat stukje te vernieuwen, zoals het recruiten van personeel, maar de animaties en manier waarop gevechten verschillen amper of niet tegenover de laatste keer dat we dit in een Assassin's Creed-game zagen.
Abilities en combat
Dat is echter maar een klein deeltje van de gameplay en kunnen we wat vergeven. Er zijn immers genoeg vernieuwingen die wél geslaagd zijn. Zoals de skill tree. Die was er ook vorig jaar, maar nu kunnen we gaan spelen met abilities. Eens gekocht kunnen we ze toewijzen aan een melee ability wheel en een ranged ability wheel. Dat gedeelte geeft een hele nieuwe draai aan de combat. Er zijn meer mogelijkheden én originele manieren om gevechten in je voordeel te doen uitdraaien. Zo is er zelfs de Spartan Kick waar je 'This.. Is....Spartaaaaaaaa!!!!' gewijs vijanden meters ver, of van een berg of dak kan schoppen en nog veel meer. De combat werd dus aangepakt en dat voelt goed aan. Ook het parreren van aanvallen, ontwijken van aanvallen en toeslaan gaat er wat anders aan toe, dus ook daarin heeft Ubisoft het 'been there, seen that' gevoel vermeden.
Wat wel hetzelfde is gebeleven, is de stealth, ook daar hadden we graag andere mechanieken gezien, maar dat blijft nagenoeg hetzelfde, buiten dat je jouw vijanden nu ook bewusteloos kan slaan in plaats van ze te vermoorden. Nog een klein puntje van kritiek is het verzamelen van items, afgaan van locaties en dergelijke meer. De manier waarop je een wereld rondgaat en collectibles verzamelt en locaties cleart voelen heel erg vertrouwd aan en kan daarom wel eens repetitief worden. Anderzijds is er in de game ook voldoende te doen om verveling of een repetitief gevoel tegen te gaan.
Grieks epos?
Want buiten de vele locaties die je kan clearen, is er gewoon ook heel veel te doen. Enorm veel missies, nevenmissies en random missies die je op een message board vind. Dat laatste is misschien wat afgekeken van The Witcher 3, maar het levert wel veel extra missies op waarvan sommige ook gelimiteerd zijn in tijd, maar ook leuke beloningen opleveren. En zo is er altijd wel wat te doen in de uitgestrekte wereld van Odyssey. Maar op de voorgrond van al die actie en missies moet er zich natuurlijk een sterk verhaal afspelen. Maar is dat ook zo? Wel... ja. We zeiden al dat het verhaal heel wat verschillende eindes heeft en je reacties verschillende vertakkingen binnen het verhaal kunnen triggeren. Dat is op zich al een goede verhalende techniek, maar daarenboven is alles gewoon goed uitgeschreven.
Sparta en Athene is natuurlijk een interessant stuk geschiedenis en wat Ubisoft hier doet met legendarische figuren als Koning Leonidas is sterk. Maar het beste is misschien de attitude van de protagonist. In ons geval Alexios. Qua karakter en teksten is hij in niets te vergelijken met Origins' Bayek. Die game was ook een genot om spelen, maar Alexios kan je meer beschrijven als een.... Deadpool in de klassieke oudheid. Erg grappig, ad rem en zelfverzekerd. De dialogen - wanneer het verhaal niet serieus wordt - zijn uitstekend geschreven en ademen een bepaalde luchtige sfeer uit die we nog niet veel zagen in de AC-reeks. Meer zelfs, qua humor is dit een absoluut hoogtepunt. Al overdrijft het verhaal er niet in en verandert de toon op de juiste momenten. Op die manier wordt alles netjes in balans gehouden. En uiteindelijk krijg je wel een echt Grieks epos. Een episch verhaal dat zich ontwikkeld in drie grote verhaallijnen die mondjesmaat worden gelost.
En dat allemaal in een wereld die er gewéldig uitziet. Origins was ook al een feest voor het oog, maar Odyssey is dat nog net ietsje meer. Iets diverser qua visuals, iets scherpen en de uitzichten zijn nog indrukwekkender. Vooral onder water is er een groot verschil met de voorganger. Ook qua personages is er een vooruitgang te merken, maar Assassin's Creed Odyssey is alvast weer een feest voor zij die zich de fotomode willen meester maken.
Het Oude Griekenland spreekt tot de historische verbeelding en het verhaal dat we er rond krijgen, is steengoed. Maar als de gameplay niet volgt, krijg je geen goede game. Gelukkig weet Ubisoft hier nog meer nieuwe dingen te implementeren en de RPG-kant die ze vorig jaar uitgingen nog uit te breiden. Een geweldig avontuur en een aanwinst voor de Assassin's Creed-franchise.
9/10
© Game4Me