top of page
  • Simon

Review | Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age


Ontwikkelaar: Square Enix Uitgever: Square Enix

Platformen: PS4, PC Genre: Actie-RPG

Releasedatum: 4 september 2018 Adviesprijs: €59,99

De Dragon Quest-franchise is één van de grootste reeksen in RPG-land. De eerste dateert van 1986, maar de laatste is ook alweer 6 jaar geleden. Tussendoor verschenen er twee Dragon Quest Heroes spin-offs die het met snelle actie over een andere boeg gooiden, maar de oude getrouwe formule keert nu terug met Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age.

De Dragon Quest-games steunen vooral op een groot en sterk verhaal, en in deze game kruipen we in de huid van de jonge held in de dop die een coming of age-verhaal meemaakt. Samen met het meisje waarmee hij opgroeide moet hij een ritueel voltooien op een legendarische berg en het is meteen een eerste kennismaking met, toch wel heel erg vertrouwde, gameplay. De jongeman, die we zelf voorzien van een naam, heeft een vreemd geboortevlek op zijn hand die plots oplicht midden in de strijd. Een teken dat hij uitverkoren is, en de reïncarnatie is van een Luminary. En vanaf dan begint het pas echt, en krijgen we een verhaal voorgeschoteld dat... traag van start gaat.

Dat is toch een minpuntje in de game. Van bij de start gaat het verhaal hard om dan... compleet stil te vallen. Het begint met de tocht naar Heliodor, maar nadat het daar ook even vooruit gaat, valt het toch vrij stil en zijn we vooral bezig met het versterken van ons personage middels de klassieke gameplay-elementen die we kennen uit de meeste JRPG's, en vooral uit de Dragon Quest-serie zelf. De turn-based combat is dus weer heel herkenbaar en moeten we onze party voorbij groepen tegenstanders zien te loodsen die we letterlijk tegen het lijf lopen in de lineaire open-wereld. Ik zeg lineaire open-wereld, omdat de omgeving de indruk geeft open te zijn, en je reist natuurlijk van plek naar plek, maar lineair omdat het verhaal je gewoon voortduwt en je nooit echt vrij reist tussen eender welke locaties.

Maar de combat is dus herkenbaar. Kiezen tussen aanvallen, spreuken gebruiken of items toepassen en dat op de best mogelijke manier doen om je party in leven te houden. Daar komt natuurlijk een beetje tactiek bij kijken, zeker bij de grotere gevechten die het verhaal bepalen, maar de échte uitdaging ontbreekt een klein beetje. Enerzijds omdat de game op het verhaal focust en anderzijds omdat het ietwat gedateerde gameplay betreft. Elementen zoals de staat waarin je verkeert als je veel klappen incasseert zijn tof, maar de basis van de combat blijft al heel veel games onaangeroerd en die combat is dan weinig uitdagend; Om van Dragon Quest een echte topgame te maken, moet er meer en betere vernieuwing zitten in deze game. Maar dat is nu helaas niet het geval. Maar da's niet alles dat ietwat tegenslaat.

De game mag grafisch er dan wel erg lekker uitzien, met een geweldige variatie aan vijanden en creatieve designs: de steden zijn zo dood als wat. Nu ja, qua design zijn deze ook mooi, maar er zit geen leven in. Weinig beweegbare NCP's, alsof je in Madame Tussauds House of Wax rond aan het wandelen bent. Jammer, want dan is er toch een gebrek aan immersie en sfeer. Maar voor het overige is de game wel technisch goed en is het grafisch allemaal kleurrijk en creatief. Maar het is overduidelijk dat het verhaal - dat eigenlijk niet helemaal écht top is - de absolute voorrang kreeg. Hierdoor is Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age niet helemaal de game geworden die we voor ogen hadden.

De elfde game in de hoofdfranchise, schiet helaas niet de hoofdvogel af. De game is degelijk, en brengt een goed verhaal in een grafisch mooie jasje, maar de combat is compleet gedateerd en de steden hebben een acuut gebrek aan sfeer en levendigheid. Geen slechte game, maar niet de topper die we gehoopt hadden.

7/10

© Game4Me

bottom of page