top of page
Foto van schrijverGame4Me

Review: Shadow of the Tomb Raider


Ontwikkelaar: Square Enix Uitgever: Crystal Dynamics

Platformen: PC, PS4, Xbox One Genre: Actie, Avontuur

Releasedatum: 14 september 2018 Adviesprijs: €59,99

Het is een razend druk najaar in gameland. Een blik op de releasekalender en je portefeuille gaat duizelen. Spider-Man, FIFA, Dragon Quest, Call of Duty, Battlefield... de lijst gaat voort. En natuurlijk Shadow of the Tomb Raider. De derde game al, sinds de moderne revival van de klassieke franchise. Tomb Raider en de sequel Rise of the Tomb Raider waren sterke games, dus lagen de verwachtingen voor de derde game hoog.

De huidige Tomb Raider games volgen Lara's reis naar de onverschrokken avonturierster die we kennen uit het pré-PS4 tijdperk, en dat wordt voortgezet in Shadow of the Tomb Raider. Een vrij spectaculair begin zet meteen de toon en toont ook meteen dat Lara Croft ook gewoon een mens is die fouten maakt. Zowel emotioneel als archeologisch. Zij zet een gebeurtenis in gang die rampzalige gevolgen heeft en zij zal het moeten neerzetten. En zo begint Shadow of the Tomb Raider als een speer. Maar ook lineair. We waren uiteraard gewoon dat het iets opener was in de voorbije games, maar dit begin voelt heel Uncharted-esque aan. Wat niet zo erg is. Want het oogt spectaculair en is erg knap uitgevoerd. Maar na dat spectaculair begin, mogen we opnieuw in een iets meer open gameplaywereld aan de slag om Trinity te stoppen. Terwijl ze natuurlijk een relic zoekt waar ook Trinity naar zoekt, om de wereld vorm te geven naar hun beeld.

Spectaculair begin en een aardige premisse, maar daarna wordt het allemaal iets trager. Niet dat dit bedoeld is als negatieve kritiek. Je komt opnieuw in een halfopen wereld terecht waar je tussen kampvuren kunt fast travellen om op zoek te gaan naar collectibles, Challenge Tombs en meer van die dingen. Maar wat deze game meer doet dan zijn twee voorgangers, is een 'sense of urgency' creëren. Je wordt iets meer richting het hoofdverhaal 'geduwd'. Al is dat gewoon een gevoel en beslis je natuurlijk nog altijd zélf wat je doet. Want er is ook genoeg te doen. In de vele hubs die je tegenkomt lopen genoeg personages tegen om een praatje mee te slaan, of je nevenmissies geven. Gevarieerde nevenmissies die je verstrooiing geven van het hoofdverhaal en zo een leuke wereld op poten zetten.

Ook gewoon een praatje slaan blijkt veelal waardevol, omdat er zo vaak een lokaal geheim onthuld wordt, waardoor een relic of monolith of whatever op je map wordt aangeduid. Of gewoon resources verzamelen om je wapens en outfits te verbeteren. En al bij al komen we dan toch bij de herkenbare gameplay van de vorige twee delen. "Never change a winning team', zeggen ze al eens, maar dit winnend team kon toch baten bij enkele vervangingen. Misschien geen fundamentele veranderingen, maar het geheel van menu's, of de manier waarop resources gewonnen / aangewend worden, mocht misschien iets anders. Maar qua gameplay op zich is het alweer een sterke game. Een combinatie van combat, puzzels en spectaculaire scènes die het avontuur alweer een episch kantje meegeven.

Zo zijn er nieuwe manieren om stealthy te werk te gaan. Jezelf met modder bedekken om je te verbergen tussen modderige lianen die aan de muren hangen is er één van, en geeft nieuwe mogelijkheden om het spel te benaderen. Net als het avonturieren - is dat een woord? - zelf. Er zijn nieuwe technieken om te grappelen, wat het allemaal weer uitdagender maakt én maakt dat de puzzels en tombs ook nieuwe mogelijkheden krijgen. De Challenge Tombs zijn vooral heel erg pittig. Ze testen je Lara Croft-zijn tot het uiterste in deze nieuwe game en een Tomb succesvol afronden voelt toch heel erg bevredigend aan. En dat is natuurlijk nog altijd essentieel in Tomb Raider: uitdaging en tombs. Dat doet Crystal Dynamics altijd goed, en ook in deze game stellen ze verre van teleur. Al kan je natuurlijk altijd de moeilijkheidsgraad aanpassen, waardoor de visuele hulpmiddelen verschillen of Lara soms tijdens puzzels zelfs zegt wat de volgende stap is. Zo geeft de game de kans aan gamers die een echte uitdaging willen, en gamers die gewoon door het verhaal willen 'cruisen'.

Dat verhaal begon dus spectaculair, en doorheen het verhaal blijven we spectaculaire momenten voorgeschoteld krijgen, maar zit er zowaar ook een deel emotie en echte karakterontwikkeling in. Naast sommige nevenpersonages die een uitstekende induk nalaten, wordt het verleden van Lara wat uitgediept en zit er een heel erg aardige sequentie in de game die enorm leuk is. Zowel visueel, qua verhaal én gameplay. Het is misschien wel de meest 'emotionele' Tomb Raider tot op heden, wat pluspunt is. En visueel? Wel, de wereld waarin je mag klimmen, vechten, verbergen en jagen is alweer erg knap. Qua design is het allemaal heel erg creatief en de hubs ogen heel erg knap, met als uitschieter uiteraard de verborgen stad Paititi, waar we voor spoilerreden voor het overige niets gaan zeggen. En zo hebben we alwéér een knappe Tomb Raider-games die de maand september samen met enkele andere games heel erg mooi opluistert.

Na twee geslaagde games krijgen we in vijf jaar tijd de derde game met Shadow of the Tomb Raider en ook dit is een topgame. Eerlijk is eerlijk: de structuur mocht misschien wat een upgrade krijgen, na twee games, maar voor het overige is dit gewoon een goede game die een sterk verhaal brengt, uitdagende gameplay voorschotelt en het verhaal van een jonge Lara goed voortzet

8,5/10

© Game4Me

bottom of page