Ontwikkelaar: Arkane Studios Uitgever: Bethesda Softworks
Platformen: PS4, Xbox One Genre: Actie
Releasedatum: 10 juni 2018 Adviesprijs: €19,99
Vorige jaar verblijde Arkane Studios ons met Prey. De actiegame die zich uitsluitend in een uitgebreid ruimtestation afspeelde kon ons erg overtuigen. In de schoenen van Morgan Yu trotseerden we de Typhon en brachten we uren door op Talos 1. Ruim een jaar na datum krijgen we zowaar een DLC.
Deze DLC is géén verhaaluitbreiding. Of toch niet in de traditionele zin. We vertolken de rol van een hacker die ontwaakt in een ruimtetuig en plaats neemt in een simulatiestoel om met verschillende personages een simulatie te beleven op de maanbasis Pytheas om te weten te komen hoe zij ontsnapt zijn. Elke run gaat door dezelfde omgeving, met telkens iets gewijzigde dingen in de omgeving, maar een andere eindbestemming en dus manier van ontsnappen. Daarmee komt deze DLC terecht in de familie van Roguelikes. Of dit dan positief is? Wat ons betreft wel.
De originele gameplay blijft immers behouden. De vijanden zijn met de Typhon nog steeds dezelfde, we verzamelen neuromods, loot en passen onze personages aan. We moeten andere personages wel vrijspelen door scenario's te voltooien maar met elk personage beleef je in dezelfde omgeving toch een lichtjes andere ervaring. Wat niet wil zeggen dat het repetitief kan worden. Sterft je personage, hou je dan wel bepaalde zaken zoals neurochips en enkele specifieke inventory items, maar je begint altijd wel helemaal van in het begin. En natuurlijk start elk personage van hetzelfde beginpunt. Eén van die personages is een neef van Morgan Yu, het hoofdpersonage en da's leuk maar de andere personages hebben geen ankerpunt om je interesselocomotief aan te hangen.
Toch weet de game best te boeien. Arkane heeft zijn best gedaan om inventieve dingetjes toe te voegen, zoals een XP-systeem dat fungeert als currency om bij het begin van je spelletje zaken aan te kopen om met een betere loadout te starten. Zoals wapens en kogels. Je krijgt punten voor vijanden om te leggen, lijken van voormalige moonbase werkkrachten te ontdekken en meer. Ook in het spel zijn een paar nieuwe zaken, zoals de Typhonpoorten die je niet door kan vooraleer je alle Typhondreigingen in die sectie hebt uitgeschakeld.
Qua gameplay overtuigt de DLC dus wel, maar wat met het technische aspect? Wel, de laadtijden zijn verschrikkelijk. Wanneer we Mooncrash opstarten, tot het starten van de levels zelf: het duurt véél te lang. Zeker als je een iets minder goede speler bent en vaker naar het loadout scherm moet, is het een grote ergernis. Voor het overige is het technisch prima. Zeker visueel. De maanbasis is leuk vormgegeven en ondanks dat we veel keren dezelfde route afleggen, zit er vrij veel variatie in. Op dat vlak hebben we géén klagen.
De Mooncrash DLC is zeker en vast een verrassing. De roguelike structuur en de currency om dingen aan te komen is zowaar erg verfrissend voor deze game. Toch moet je opletten dat repetitiviteit niet om de hoek komt loeren en zijn de laadtijden een bron van ergernis. Desalniettemin is het een DLC die de moeite waard is om spelen.
7,5/10
© Game4Me