top of page
  • Tommy Heylen

Review: Burnout Paradise


Ontwikkelaar: Criterion Games Uitgever: EA

Platformen: PC, PS4, Xbox One Genre: Race

Releasedatum: 16 maart 2018 Adviesprijs: €39,99

Racegames genoeg voor de raceliefhebbers onder gamers. Maar coole arcaderacers? Wel, die verschijnen zeker en vast niet in grote getale. Games als Need for Speed doen het nog steeds aardig, maar Burnout was destijds dé topper. Maar houdt hij tien jaar na datum nog stand?

Vraag aan de gemiddelde gamer met een voorliefde voor racegames wat zijn favoriete spel van de laatste vijftien jaar is, en de kans is groot dat hij Burnout Paradise prevelt. Het is ondertussen tien jaar geleden dat de arcaderacegame de huiskamers binnen kwam denderen en tien jaar later is er een remaster. Of de remaster nodig is voor gamers die het spel al speelden, is zeer de vraag. Maar wie de game nog niet speelde, krijgt nu de kans één van de beste arcaderacers van de laatste twintig jaar te spelen op de huidige consoles en hopelijk met een serieus gepolijste look. Paradise City zag er natuurlijk vrij goed uit, en we zien meteen dat het dat nu ook nog steeds doet. Toegegeven: grafisch kon er meer gedaan worden met de remaster. Ze hebben de game dan wel aangepast om te draaien op nieuwe consoles, maar grafisch is er niet zo’n geweldige vooruitgang. Meteen een jammer minpuntje voor een remaster, maar gelukkig klopt de rest wel.

De gameplay is immers nog steeds rock solid. Het racen voelt heerlijk aan, er is erg veel te doen in Paradise City en bovendien zit het DLC stunteiland inbegrepen in de remaster. Nieuwkomers gaan zich rot amuseren. Of het nu is door races te voltooien, hekken te zoeken en omver te rijden om nieuwe auto’s te unlocken door ze van de baan te rammen… I’ts all good fun. Één van de allersterkste punten van Burnout Paradise is misschien de weg die je aflegt tijdens een race. Tijdens races in de meeste open-wereld racegames wordt de baan naar de finish afgesloten met wegmarkeringen, maar niet hier. Het unieke was en is dus nog steeds dat je kan rijden waar je maar wil. Zolang je maar aan de finish geraakt en liefst nog eerst ook.

De vrijheid tijdens races is geweldig. Het maakt de race altijd extra spannend, want je weet niet waar je tegenstanders rijden en één of ander zijstraat inslaan en net voor de finish zien dat ze achter je rijden is een heerlijk gevoel. Deze ingreep zorgt er ook voor dat races opnieuw rijden – dat moet je wel, voor je reputatie op te bouwen – niet repetitief wordt. Qua gameplay is Burnout paradise dus nog steeds geweldig en overleeft het de tand des tijds. Al zijn er enkele dingen die toch opvallen, na tien jaar later een aantal racegames met een gigantische open-wereld gespeeld te hebben.

De grootte van de wereld bijvoorbeeld. De remaster heeft dan wel het DLC eiland erbij, het blijft een veel minder uitgebreide open-wereld dan andere racegames van de laatste jaren. Denk maar aan Forza Horizon en The Crew. Tegelijk is de wereld nog groot genoeg om genoeg content in te stoppen én het feit dat er geen fast travel punten zijn irriterend te maken. Een gebrek aan fast travel punten is misschien het meest jammere van de game, omdat je na de races vaak een heel eind terug moet, en dat kan na verloop van tijd ergernis opwekken. Maar weegt het op tegenover de fun die je kan hebben? Wel, eigenlijk niet.

Burnout Paradise was tien jaar geleden een gigantisch sterke racegame en is dat tien jaar later nog. De remaster is evenwel niet erg weggelegd voor wie de game toen al speelde. Daarvoor is er te weinig nieuws en is er wat weinig grafische vooruitgang. Voor iedereen anders is het gewoon een zeer goede racegame die boordevol fun met zich meebrengt.

8/10

bottom of page