Review: The Dark Pictures Anthology: House of Ashes

Ontwikkelaar: Supermassive Games Uitgever: Bandai Namco Entertainment Europe

Platformen: PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X|S, PC Genre: Actie, Horror

Releasedatum: 22 oktober 2021 Adviesprijs: €29,99

Als Halloween voor de deur staat is het weer tijd om te huiveren. Vorig jaar deden we dit met The Dark Pictures Anthology: Little Hope, en nu rond ongeveer dezelfde periode doen de mensen van Supermassive Games opnieuw een poging om ons de stuipen op het lijf te jagen, met The Dark Pictures Anthology: House of Ashes. Slagen ze deze keer wederom in hun opzet om ons te doen schreeuwen naar ons mama? Dat kom je te weten in onderstaande review.

Het is ondertussen al de derde game in het Dark Pictures-universum en na het uitspelen van The Dark Pictures Anthology: Little Hope zagen we de eerste beelden van deze House of Ashes en waren we onmiddellijk getriggerd om deze game een kans te geven. De reden hiervoor is heel simpel, deze keer moeten we het verhaal niet spelen met schoolgaande jongeren of met vrienden die een feestje willen bouwen en dit totaal anders uitdraait. Neen, tijd voor echte actie, want we spelen deze keer met een korps van de U.S. Marines. 'Ooraaah'!!!

De start van deze House of Ashes is zoals we gewend zijn pure introductie. Het verhaal wordt uit de doeken gedaan, Irak in het jaar 2231 v. Chr., er is een oorlog aan de gang tussen de Akkadians en de Gutians. De koning van Akkadian is de waanzin nabij en heeft zich volledig terug getrokken in zijn tempel om op deze onheilspellende plaats bloedoffers uit te voeren. Wanneer het leger van de Gutians de tempel aanvalt gebeurd er op datzelfde moment een zonsverduistering met alle gevolgen van dien.

Na deze introductie is het tijd om de protagonisten van de game voor te stellen. Het jaar is ondertussen 2003 en we zitten middenin de oorlog tussen de Verenigde Staten en Irak. De Amerikaanse troepen hebben informatie over een plaats waar Saddam Hoessein zijn biologische wapens zou stockeren. Tijd om deze klus te klaren.

Vooraleer we verder gaan met de review willen we even duidelijk maken dat we geen spoilers vrij geven over het verhaal en dat er dus bepaalde dingen zeker en vast nog zelf te ontdekken vallen als speler. Eenmaal toegekomen op de plaats geraken we in gevecht met Irakese troepen en de actie gaat van start. Terwijl het gevecht aan de gang is ondervinden beide partijen dat er hevige aardschokken plaatsvinden en hierdoor zakt de grond op verschillende plaatsen weg. Onze hoofdrolspelers zijn natuurlijk de dupe van dit onheil en ze komen allemaal terecht aan de poort van de hel.

Vanaf dit punt gaat de game eigenlijk echt van start. Iedereen is op een verschillende plaats terechtgekomen en het is aan jou als speler om deze helden terug bij elkaar te krijgen. Dat is dus op het eerste zicht het grootste probleem waar de personages mee kampen, maar het wordt al snel duidelijk dat ze zich niet alleen in dit doolhof bevinden. Het uiteindelijke doel is duidelijk, zo snel mogelijk uit de catacomben ontsnappen en liefst met zoveel mogelijk.

We hadden het eerder al aangekaart dat dit ondertussen het derde deel is van The Dark Pictures reeks en helaas is dit ook zichtbaar in de gameplay. Buiten het feit dat we deze keer met marines spelen en niet met schoolgaande jeugd of dergelijke, is er niks nieuws onder de zon. Je hebt nog steeds de quick time events, de hartslagmeter of herhaaldelijk op je knoppen drukken. De keuzes die je maakt tussen de personages hebben een invloed op de gameplay en tijdens het spelen van de game vind je wederom premonitions, waardoor je kan uitvogelen welke keuzes je het beste maakt om al je personages tot aan de eindstreep te krijgen. Er zijn ook heel wat geheimen te ontdekken en over gans de catacomben liggen er ook documenten verspreid van archeologen, waardoor je te weten komt wat juist op deze onheilspellende plaats is gebeurd.

Grafisch stelt deze House of Ashes niet teleur, enkel hadden we problemen met bepaalde personages hun ogen, vooral die van Rachel. De sfeer is uitmuntend, persoonlijk vinden we de sfeer altijd een van de belangrijkste zaken, zeker bij dit soort games. De muziek en geluiden die worden gebruikt zijn van een zeer hoog niveau, waardoor de spanning van de game de hoogte wordt ingejaagd. Je kan de game ook in coöp spelen, maar dat hebben we niet uitgetest, dus daar kunnen we helaas geen mening over geven. Als we uiteindelijk Man of Medan, Little Hope en deze House of Ashes naast elkaar plaatsen moeten we toch toegeven dat de laatste in het rijtje de beste is. Ondanks dat er niet veel veranderd is tegenover vorige delen hebben we ons toch weer goed geamuseerd met The Dark Pictures Anthology: House of Ashes.

Wat een avontuur hebben we beleefd met deze game. Vanaf we met onze protagonisten in de catacomben terechtkomen is het hek van de dam. we zaten vanaf dat moment op het puntje van onze stoel. Qua gameplay is er niks nieuws te ontdekken, maar het verhaal ervaren we toch anders, aangezien we nu met de U.S. Marines mogen aantreden. Grafisch is de game mooi, maar bepaalde zaken vallen toch op, helaas niet zo positief. De sfeer brengt voor ons persoonlijk de game naar een hoger niveau en dit soort games heeft dit natuurlijk nodig. Wie de game uitspeelt kan wederom beter even wachten na de credits, want dan kan je een glimp opvangen van de volgende Dark Pictures Anthology game: The Devil In Me. Over het algemeen hebben we ons enorm goed geamuseerd met deze game. Perfect om dit in een donkere kamer te spelen, met het volume van het geluid goed hard.

8/10